Harriët Vijsma verloor door de corona-omstandigheden haar baan als pr- en evenementenmedewerker bij het theater. Dat leverde ook iets op: het besef wat ze écht graag wil. Binnenkort start ze met een opleiding tot uitvaartbegeleider.

Nu of nooit

‘‘Wat doe ik het liefst? Waar ligt mijn hart?’’

‘Toen het coronavirus uitbrak, vreesde ik al een beetje voor mijn baan als pr- en evenementenmedewerker bij het theater; ik had er een tijdelijk contract. Daarnaast werk ik bij de gemeente Nunspeet als zelfstandig trouwambtenaar en als ceremonieel spreker op uitvaarten. Toen mijn contract inderdaad niet verlengd werd en ook het aantal huwelijken terugliep, ben ik eens goed gaan nadenken. Wat doe ik het liefst? Waar ligt mijn hart? Dat ligt toch bij uitvaarten. Nabestaanden ontzorgen op zo’n belangrijk moment in hun leven en iemands leven op een mooie manier afsluiten, ook voor zijn of haar dierbaren, dat lijkt me zo mooi. Ik dacht: ik ben 54, het is nu of nooit, ik ga mezelf laten omscholen en word zelfstandig uitvaartbegeleider.’

Best spannend

‘‘Ik zie de toegevoegde waarde van een opleiding’’

‘Op zich is uitvaartbegeleider een vrij beroep. Je hoeft er dus geen diploma voor te hebben. Maar ik zie wel toegevoegde waarde van een opleiding. Daar leer je meer over wet- en regelgeving rondom uitvaarten en over alle facetten van het vak. Hoe je iemand de laatste verzorging geeft en alles over rituelen en culturele gewoontes. Behalve diverse trainingen als trouwambtenaar is het zo’n tien jaar geleden dat ik een opleiding heb gedaan, dus ik vind het best spannend om weer te moeten leren. Bovendien ben ik een echt praktijkmens. Maar ik ken mezelf: als ik iets niet kan, zorg ik ervoor dat ik het me eigen maak. Het scheelt dat mijn kinderen al volwassen zijn. Alleen de jongste woont nog thuis en die kan ook een steentje bijdragen in het huishouden. Dat geeft mij tijd en ruimte om te studeren.’

Superfijn

‘‘Ik krijg mijn hele opleiding vergoed’’

‘Toen ik voor het eerst over Groei Vooruit las, twijfelde ik of dat ook voor mij was bedoeld. Ik besloot me toch aan te melden. Niet geschoten is altijd mis, toch? En nu blijkt dat ik de hele opleiding vergoed krijg, want het bedrag is onder de 5.000 euro en Groei Vooruit vergoedt scholingskosten tot 5.000 euro. Dat is heel welkom nu ik mijn baan kwijt ben en twee studerende kinderen heb. Eerlijk is eerlijk: ook zonder Groei Vooruit had ik deze opleiding gedaan, maar door deze bijdrage kan ik op mijn beurt weer blijven bijdragen aan de studiekosten van mijn dochters. Het is echt superfijn dat mijn gemeente hieraan meewerkt.’