Streven naar meer

‘‘Ik streef altijd naar meer’’

‘Na jaren als zelfstandige kraamhulp en in de gehandicaptenzorg te hebben gewerkt, ben ik nu bijna drie jaar in dienst bij een kraamzorgorganisatie. Als partusassistent assisteer ik verloskundigen bij bevallingen thuis of in het geboortehuis in Harderwijk.

Wanneer ik een verloskundige een injectie zie zetten of een kraamvrouw zie hechten, denk ik vaak: ‘dat werk zou ik ook wel willen doen.’ Ik streef altijd naar meer. Op het moment worden er weinig baby’s geboren. Dat betekent voor mij als oproepkracht fors minder werk. Het zijn bovendien financieel onzekere tijden binnen de kraamzorg. En dan komt corona er ook nog eens bij waardoor mijn man, die deeltijdmuzikant is, ook minder inkomen heeft.

Ik kan natuurlijk wachten tot het werk weer aantrekt, maar liever besteed ik mijn tijd nuttig. En precies toen ik dacht, ik moet keuzes maken, viel mijn oog op een krantenadvertentie van Groei Vooruit. Ik kon een scholingsvoucher aanvragen waarmee mijn opleidingskosten (deels) worden vergoed.’

Kansrijk beroep

‘‘Ik vind doktersassistente een kansrijk beroep’’

‘Om in aanmerking te komen voor die subsidie moest mijn opleiding aansluiten bij een beroep uit de lijst ‘kansrijke beroepen’ van het UWV. Doktersassistente stond daar gek genoeg niet bij, maar het is juist een enorm kansrijk beroep! Kijk maar eens naar alle vacatures voor deze functie.

Bovendien kun je op veel meer plekken gaan werken dan alleen bij een huisartsenpraktijk. Bij de GGD bijvoorbeeld. Of in een laboratorium of ziekenhuis. Mijn motivatiebrief gaf de doorslag. Zo’n twee, drie weken nadat ik die had gemaild, kreeg ik van Groei Vooruit bericht dat het wat hen betreft akkoord was.’

Nu de tijd voor een opleiding

‘‘In februari start mijn stage bij een huisartsenpraktijk’’

‘Doordat het rustiger is op mijn werk, ik mijn tijd als oproepkracht zelf kan indelen en mijn kinderen zelfstandiger worden, heb ik nu de mogelijkheid om me te laten omscholen tot doktersassistente. Ik probeer me nu acht dagen per maand in te laten roosteren bij het geboortehuis in Harderwijk. Dan heb ik de rest van de maand tijd voor mijn studie.

In februari start mijn stage bij een huisartsenpraktijk. Ik heb net mijn motivatiebrief geschreven en die ga ik straks rondsturen naar een aantal praktijken in de omgeving. Niet geschoten is altijd mis, toch? Ik zal het werk dat ik nu doe wel gaan missen straks. Het is een mooi beroep. Misschien blijf ik het er wel parttime bij doen. Gewoon voor de leuk.’