Tien jaar lang had Ina Coster uit Staphorst een eigen reisbureau. Toen de coronacrisis uitbrak en de reisbranche hard getroffen werd, besloot ze het roer om te gooien. Nu volgt ze een opleiding tot medisch secretaresse.

Stoppen door de crisis

‘‘Ik zag geen andere uitweg dan stoppen’’

‘Ik had het enorm naar mijn zin in mijn werk. Ik werkte alleen, maar had net vorig jaar iemand aangenomen om mij twee dagen in de week te vervangen na de geboorte van mijn dochter. En toen brak de coronacrisis uit. Een paar maanden hield ik het nog vol, maar toen mijn man ook zijn baan verloor, zag ik geen andere uitweg dan te stoppen; ik had geen inkomsten meer, maar wel hoge vaste lasten. Kort daarna belde de gemeente naar aanleiding van de TOZO-regeling die ik had ontvangen. Ze vroegen of ze nog iets voor me konden betekenen. Toen ik vertelde ik dat ik ging stoppen met mijn bedrijf, wezen ze me op de mogelijkheden van Groei Vooruit.’

Werken in de zorg

‘‘De zorg heeft me altijd getrokken’’

‘De zorg heeft me altijd al getrokken, veel familieleden van mij werken in de zorg, maar ik ben geen handen-aan-het-bed type. Na de middelbare school koos ik voor de reisbranche. Toch bleef het wel in mijn gedachten; ik zag mezelf niet tot aan mijn pensioen het reisbureau runnen. Vlak voordat ik stopte met mijn bedrijf, besloot ik me aan te melden bij de GGD. Daar kon ik aan de slag als administratief medewerker. Ik heb in die tijd goed nagedacht over mijn mogelijkheden binnen deze sector en toen kwam ik eigenlijk al vrij snel uit bij medisch secretaresse. Samen met de loopbaancoach van Groei Vooruit vond ik een geschikte opleiding bij Schoevers. Groei Vooruit hielp ook met het vinden van een subsidie (scholingsvergoeding). Ik hoef nog maar een klein deel zelf te betalen. Dat is fijn, anders had ik er op dit moment niet voor gekozen.’

Baan als medisch secretaresse

‘‘Ik kijk ernaar uit om als medisch secretaresse te werken’’

‘Onlangs had ik mijn eerste les, die was goed te doen. Wanneer de medische terminologie aan bod komt zal het wel even buffelen zijn, want dat is helemaal nieuw voor me en het is ook al dertien jaar geleden dat ik ergens voor heb moeten blokken. Via mijn zus, die verpleegkundige is, heb ik contact gelegd met een medisch secretaresse. Haar mag ik bellen als ik vragen heb of ergens over wil sparren, dat is fijn. Het voelt wel dubbel: ik heb met pijn in mijn hart afscheid genomen van mijn eigen zaak en dat voelt soms nog onwerkelijk. Toch kijk ik er ook naar uit om over een jaar een leuke baan te vinden als medisch secretaresse. Ik kan het gelukkig wel in perspectief zien: mijn man en ik hebben inmiddels een mooie gezonde dochter. Dat is het allerbelangrijkste.’